YENİ YIL

Yeni yıl; yeni umut, yeni hayaller ve yeni yaşamlar demek bir bakıma. Her ne kadar bir çok olumsuzluk her yıl katlanarak bizlere olumsuz yüzünü gösterse de yinede herkes bir umut beklentilerini yazıp çiziyor aslında. Genelde elinizde sihirli değnek olsa ne yapardınız klişe sorusuna verilen cevaplar üç aşağı beş yukarı aynıdır. Kendini düşünen kişiler para, başarı ister, daha hümanist yaklaşanlar ise savaşlar olmasın, rahat yaşayalım vs.. şeklinde sıralarlar isteklerini. Peki biz güzel ahlaklı toplum ne yapıyoruz? İlla bir sihirli değneğe neden ihtiyaç duyuyoruz yada bel bağlıyoruz. Hiç huzur evine gittiniz mi mesela 2017'de,  yine 2017'de hastaneye gittiniz mi kendi ihtiyacınız dışında  yada Çocuk Esirgeme Kurumunun bahçesinden içeriye baktınız mı? 

Acaba kaç tane yapayalnız yalnız yaşlı insan huzur evinde yeni yılı karşılayacak çocukları olmadan. Yıllarca yeni yılda özel sofralar hazırlamış kaç tane anne, ya o sofralarda aile bireylerinin hepsini o özel masada ağırlayarak kadeh tokuşturan kaç tane baba yeni yılı çocukları olmadan yapayalnız karşılayacak. Kendi kendine tuvalete bile gidemeyecek durumda olan eski Yeşilçam oyuncusu, yıllarca yeni yıllarda sahnelerde alkışladığımız güzel sesli sanatçımız huzur evlerinde nasıl yeni yılı karşılayacaklar. 

Uzun süreli tedavi olmak zorunda olan memleketinde imkanı olmadığı için büyük şehirde sefillik çekerek hayata tutunmaya çalışan çocuklar ve aileleri nasıl bir yeni yıl geçirecekler hastane koridorlarında. Aynı hastanede yatan ve yürüyemeyen kişiler nasıl pencereden dışarı bakabilecekler. Bir elinde serum, burnunda oksijen yaşayan kişi nasıl 2018'i karşılayacak. 

Ya o özel sofralarda bugüne kadar yemek bile yiyememiş Çocuk Esirgeme Kurumundaki çocuklarımız nasıl 2018'i karşılayacak. Mesela biz yeni bir yıla geri sayım yaparken ondan sıfıra onlar tam tersi zamanı geriye getirip anne babalarına mı kavuşmak isterler? Biz yeni bir yıla girdiğimizde, yeni yılı geçirdiğimiz sevdiklerimize sarılarak kutlarken onlar kime sarılırlar. Eksikliklerini o gün daha mı fazla hissederler.

Yada kadın sığınma evinde kalan nice anneler nasıl yeni yılı kutlarlar. Kırılan gururları, tamiri mümkün olmayan güven duyguları, her an ölümle tehdit edilen kocaman yüreklerini bir kenara bırakıp gülerek eğlenerek mi kutlarlar yeni yıllarını. 

Sabahtan akşama çalışıp evine iki lokma ekmek götürmek için uğraşan baba, yeni yılda o özel sofrayı oluşturabilecek bir şeyler götürebilecek midir o akşam eve. Götüremezse ne hissedecektir o gece. 

Neden eskisi gibi bir arada olamıyoruz? Neden biz varken ben diyoruz? Neden insanlığa faydalı olmak için uğraşmıyoruz? Neden ziyaret etmiyoruz? Neden birleşip yardım etmiyoruz?

Peki bu insanlara bir sihirli değnek versek neyi değiştirirlerdi. Kaybolan ahlakımızı mı, kaybolan kültürümüzü mü, kaybolan insanlığımızı mı? Neyi?

Her şeyin düzeleceği ve bir daha sihirli değneğe ihtiyaç duymayacağımız bir 2018'e selam olsun...